ಲೇಖಕರು: ಯಾಸೀನ್ ಬೋಳಂಗಡಿ, ಮಂಗಳೂರು
ಮಾನವನ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಉದ್ದೇಶ
ಮಾನವನು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಅದ್ಭುತ ಸಂಕೇತ; ಅವನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವಿದ್ದಂತೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ಅವನ ದೇಹವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಆ ದೇಹದ ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಪೋಷಣೆಗಾಗಿ ಸಹಜವಾದ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅವನೊಳಗೆ “ರೂಹ್” (ಜೀವಾತ್ಮ) ಅನ್ನು ಊದಿದ್ದಾನೆ, ಅದು ಜೀವಶಕ್ತಿ, ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮತ್ತು ಅರಿವನ್ನು ಹೊತ್ತಿದೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೊಂದಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಒಂದು ಒಡಂಬಡಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ (ಅಹ್ದ್), ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುವ ಮತ್ತು ಆತನ ಪ್ರೀತಿ ಹಾಗೂ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಗಳಿಸುವ ದೈವಿಕ ಪ್ರೇರಣೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ.
ಮಾನವನಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕರುಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆ ದೈವಿಕ ಪ್ರೇರಣೆಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು ಅಥವಾ ಲೌಕಿಕ ಆಸೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಾಗುವುದು ಅವನ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಆದರೆ, ಶೈತಾನ ಮತ್ತು ಅವನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಮಾನವನನ್ನು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸಲು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಈ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಮಾನವನ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿಯೇ (ಫಿತ್ರತ್) ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ನೈತಿಕತೆಯ ಅರಿವನ್ನು ಇರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಅವನೊಳಗೆ ಕೆಡುಕು (ಫುಜೂರ್) ಮತ್ತು ಒಳಿತು (ತಕ್ವಾ) ಎರಡರ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಲು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯನ್ನು (ಅಕ್ಲ್) ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲೆ ದೃಢವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಲು ಹೃದಯವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ಅಲ್ಲದೆ, ಮಾನವನಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಲು ಮತ್ತು ಅವನ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಲು ತನ್ನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರನ್ನು (ಪ್ರವಾದಿಗಳನ್ನು) ಕಳುಹಿಸುವುದಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ವಾಗ್ದಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಸಂದೇಶವಾಹಕರು ಮಾನವನೊಳಗೆ ಇರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿ, ಅವನ ಹೃದಯ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ, ಜೀವನದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ ಮತ್ತು ಗುರಿಯನ್ನು ಮರುಶೋಧಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು.
ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಚಿಂತನೆ: ಮನುಷ್ಯನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಗೆಗಿನ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಗಳು
ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ಪ್ರಮುಖ ಸವಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯದ ಆಧುನಿಕತೆ ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕೋತ್ತರ ಚಿಂತನೆಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಈ ಎರಡೂ ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ವಾಸ್ತವದ ಬಗ್ಗೆ ಅಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ತಿರುಚಿದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿವೆ. ಇವು ಮಾನವನನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಕೇಂದ್ರವೆಂದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ಇಸ್ಲಾಮಿನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವೇ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನೇ ಎಲ್ಲ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನಿಜವಾದ ಕೇಂದ್ರ.
ಆಧುನಿಕತೆಯು ಮಾನವನ ತರ್ಕ ಮತ್ತು ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನೇ ಸತ್ಯದ ಅಂತಿಮ ಮೂಲವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದರೆ, ಆಧುನಿಕೋತ್ತರ ಚಿಂತನೆಯು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಭವಗಳೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ, ದೇವರು ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಕೇಳುವ (ಸಮ್’), ನೋಡುವ (ಬಸರ್) ಮತ್ತು ಆಳವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವ (ಅಫ್’ಇದ) ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ಇವುಗಳ ಮೂಲಕ ಅವನು ತನ್ನ ಮೂಲ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು (ಫಿತ್ರತ್) ಅರಿತು, ದೈವಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲ.
ಇಂದು, ವೈಯಕ್ತಿಕತೆಗೆ ಅತಿಯಾದ ಮಹತ್ವ ನೀಡುವ ಮಾನವತಾವಾದವು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದು, ಅದು ದೇವರಿಗಿಂತ ಮನುಷ್ಯನ ಅನುಭವಗಳಿಗೇ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯು ಈ ಆಧುನಿಕೋತ್ತರ ಯುಗದಲ್ಲೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ, ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಚಿಂತನೆಯ ದೋಷಗಳು ಅವರ ಮೇಲೆ ನೇರ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತಿವೆ.
ಇದರ ಫಲವಾಗಿ ಜೀವನದ ಉದ್ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಗೊಂದಲ, ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹೋರಾಟಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿವೆ. ನೈತಿಕ ಗೊಂದಲ, ಗುರುತಿನ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು, ಕಡಿಮೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ, ಸ್ವಕೇಂದ್ರಿತತೆ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಸುಖಭೋಗದ ಜೀವನಶೈಲಿಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅತಿಯಾದ ಭಾವನಾತ್ಮಕತೆಯಿಂದಾಗಿ ಖಿನ್ನತೆ, ಆತಂಕ ಮತ್ತು ಇತರ ಮಾನಸಿಕ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಅಶ್ಲೀಲತೆ (ಫಹ್ಷಾ): ಆತ್ಮದ ಅವನತಿ
ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗಂಭೀರ ಸವಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಅಶ್ಲೀಲತೆ (ಫಹ್ಷಾ) ಪ್ರಮುಖವಾದುದು. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅಶ್ಲೀಲತೆಯನ್ನು ಕಠಿಣವಾಗಿ ನಿಷೇಧಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ, ಶೈತಾನ ಮತ್ತು ಅವನ ಹಿಂಬಾಲಕರು ಜನರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಂದ ಮತ್ತು ಅವರ ಜೀವನದ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ವಿಮುಖಗೊಳಿಸಲು ಇದನ್ನು ಹರಡುತ್ತಾರೆ.
ಮಾನವನ ಸಹಜ ಆಸೆಗಳು (ಶಹ್ವಾ) ಪ್ರಬಲವಾಗಿವೆ. ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಕೇವಲ ಭೌತಿಕ ಸುಖಗಳ ದಾಸನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಇದು ಆತನ ತಾರ್ಕಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ, ನೈತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ತಕ್ಷಣದ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಬಯಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ನಮ್ಮ ತಕ್ವಾ (ದೇವಭಯ) ಮತ್ತು ಆತ್ಮನಿಯಂತ್ರಣ ದುರ್ಬಲಗೊಂಡು, ನಾವು ದುಡುಕಿನಿಂದ ವರ್ತಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇವೆ.
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಮಾನವನನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಗೌರವದಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ, ಅವನನ್ನು ಕೇವಲ ಒಂದು ವಸ್ತುವಿನಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸಿದಾಗ ಆ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರೀತಿಯು ಕಾಮವಾಗಿ ಬದಲಾದಾಗ, ಅದು ಗೀಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಸನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಇಂದು, ಸುಲಭವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಮತ್ತು ಡಿಜಿಟಲ್ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲಗೊಳಿಸಿವೆ. ವೈಯಕ್ತೀಕರಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳು ಮತ್ತು ಅಲ್ಗಾರಿದಮ್‌ಗಳು ಅಶ್ಲೀಲತೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತವೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಹೃದಯ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಭ್ರಷ್ಟತೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುವುದು ಕಠಿಣವಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಹಯಾ: ಆತ್ಮದ ರಕ್ಷಾ ಕವಚ
ಹಯಾ ಎಂಬ ಪದವು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿ, ಲಜ್ಜೆ, ನಮ್ರತೆ ಮತ್ತು ಸಂಕೋಚದಂತಹ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಇದು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಯಾವುದೇ ಅಸಭ್ಯ ಅಥವಾ ಅನೈತಿಕ ಕೃತ್ಯದಿಂದ ತಡೆಯುವ ಆಂತರಿಕ ಭಾವನೆಯಾಗಿದೆ. ‘ಹಯಾ’ ಎಂಬ ಪದವು ‘ಹಯಾತ್’ (ಜೀವನ) ಎಂಬ ಮೂಲದಿಂದ ಬಂದಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜೀವಂತಿಕೆಯು ಅವನಲ್ಲಿರುವ ‘ಹಯಾ’ದೊಂದಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ಲಜ್ಜೆಯಿಲ್ಲದಿರುವುದು ಸಾವಿಗಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡ ನಷ್ಟ. ‘ಹಯಾ’ ಇಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಜೀವಂತ ಶವದಂತೆ. ಅವನ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿ ಸತ್ತಿರುತ್ತದೆ, ಅವನಿಗೆ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವನು ನೈತಿಕ ಭಾವನೆಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತಾನೆ. ಇಂತಹವರು ತಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳಿಗೆ ಇತರರನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹಯಾ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಮೂಲಭೂತ ಅಂಶ. ಅದು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಮನುಷ್ಯನು ಕೇವಲ ರಕ್ತ-ಮಾಂಸದ ರಾಶಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡಲು, ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸಲು, ಮಾತು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಅಥವಾ ಅನೈತಿಕತೆಯಿಂದ ದೂರವಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಹಯಾ ಎಂಬುದು ಮನುಷ್ಯನ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವದ (ಫಿತ್ರತ್) ಒಂದು ಭಾಗ. ಕುರ್‌ಆನ್‌ನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದಂತೆ, ಆದಮ್ (ಅ) ಮತ್ತು ಹವ್ವಾ (ಅ) ನಿಷಿದ್ಧ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿಂದ ತಕ್ಷಣ, ಅವರು ಸಹಜವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಇದು ಅವರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಇದ್ದ ಹಯಾವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮವು ಈ ಗುಣವನ್ನು ನಂಬಿಕೆ, ಅಲ್ಲಾಹನ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆಯ ಅರಿವು, ಮತ್ತು ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಮೂಲಕ ಪೋಷಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಬದುಕಿನ ಮೂರು ಆಧಾರಸ್ತಂಭಗಳು
1. ಜೀವನದ ಅರ್ಥ (Meaning)
ಕುರ್‌ಆನ್‌ನ ಪ್ರಕಾರ, ಈ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದದ್ದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ದೈವಿಕ ಉದ್ದೇಶವಿದೆ. ಮಾನವನ ಜೀವನದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಆಯ್ಕೆಯೆಂದರೆ ಸನ್ಮಾರ್ಗ ಮತ್ತು ದುರ್ಮಾರ್ಗದ ನಡುವೆ ಒಂದನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಈ ಆಯ್ಕೆಯೇ ಅವನ ಜೀವನದ ಅರ್ಥವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ. ಜೀವನವು ಒಂದು ಪರೀಕ್ಷೆಯಾಗಿದ್ದು, ಇಲ್ಲಿ ಸುಖ ಮತ್ತು ಕಷ್ಟಗಳೆರಡೂ ನಮ್ಮ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಮಾಪಕಗಳಾಗಿವೆ. ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ, ಮನುಷ್ಯನು ಅಲ್ಲಾಹನನ್ನು ಆರಾಧಿಸಲು, ತನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ದೇವಭಯವನ್ನು (ತಕ್ವಾ) ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಾಹನ ಸಂತುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಸೃಷ್ಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ, ಅವನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಾಹನ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ (ಖಲೀಫಾ), ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
2. ನೈತಿಕತೆ (Morality)
ಕುರ್‌ಆನ್ ನೈತಿಕತೆಯ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಮಾನವನ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದೆ. ಇದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತಿಳಿಸುವ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ದನಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯು ದೈವಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಿಂದ ಪೋಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಾಗ ಮಾತ್ರ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಆಸೆ, ಕೋಪ, ಬುದ್ಧಿ, ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ದೈವಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದ ಮೂಲಕ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದಾಗ, ಅವು ಸದ್ಗುಣಗಳಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ: ಆಸೆಯು ಪವಿತ್ರವಾಗುತ್ತದೆ, ಕೋಪವು ಧೈರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಯು ಜ್ಞಾನವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ, ನೈತಿಕತೆಯು ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಯ ನಡುವಿನ ಸೇತುವೆಯಾಗಿದೆ.
3. ನೆಮ್ಮದಿ (Tranquility)
ನಿಜವಾದ ನೆಮ್ಮದಿಯು ಭೌತಿಕ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖಗಳಲ್ಲಾಗಲಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಅಲ್ಲಾಹನ ಭಯ ಮತ್ತು ಆತನ ಸಂತುಷ್ಟಿಗಾಗಿ ಬದುಕುವುದರಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಟ್ಟು ಸತ್ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಶುದ್ಧ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಪರಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮಹತ್ತರವಾದ ಪ್ರತಿಫಲದ ವಾಗ್ದಾನವನ್ನು ಕುರ್‌ಆನ್ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಆಪ್ತರು ಭಯ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು “ನಫ್ಸ್ ಅಲ್-ಮುತ್ಮಇನ್ನ” (ತೃಪ್ತ ಆತ್ಮ) ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಾದಿ (ಸ) ಅವರು ನಿಜವಾದ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ: “ಅಲ್ಲಾಹನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವ ಹೃದಯ, ಕೃತಜ್ಞತೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ನಾಲಿಗೆ, ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಸಂಗಾತಿ.” (ಇಬ್ನ್ ಮಾಜಾ: 1856). ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ನಿಜವಾದ ಸಂತೃಪ್ತಿಯು ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಾಹನ ದರ್ಶನವೇ ಪರಮೋಚ್ಚ ಆನಂದವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಹಯಾ, ತನ್ನ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಹೃದಯದ ಸಂವೇದನೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಜೀವನದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆ, ನೈತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಚುರುಕುಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತದೆ. ಹಯಾ ಕಳೆದುಹೋದಾಗ, ಹೃದಯವು ಜಡವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸನ್ಮಾರ್ಗದ ದಾರಿ ಮಸುಕಾಗುತ್ತದೆ. ಶೈತಾನನ ಮೊದಲ ದಾಳಿಯು ಹಯಾದ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಪ್ರವಾದಿ (ಸ) ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದಾರೆ: “ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹಯಾ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನೀನು ಬಯಸಿದ್ದನ್ನು ಮಾಡು.” (ಸಹೀಹ್ ಅಲ್-ಬುಖಾರಿ: 3483).
ಆದುದರಿಂದ, ‘ಹಯಾ’ವನ್ನು ಮರುಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು ನಿಜವಾದ ಮಾನವೀಯತೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆಯುವ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಹೃದಯದ ಜೀವ, ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯ ಅಡಿಪಾಯ, ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶ, ನೈತಿಕತೆ ಹಾಗೂ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೊಂದಿಗೆ ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿಯ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲಾಗಿದೆ.
